به گزارش آتی کاوان پارس، تورهای خارجی متعددی برای صعود هرچه بیشتر و شکستن پیایی رکوردها برگزار می گردد و هیچ کس جلودار عاشقان این ورزش نخواهد بود. سرمازدگی، بهمن و طوفان های شدید و مرگ آور، از مهم ترین خطراتی است که مسافران بلندترین و خطرناک ترین قلل دنیا را تهدید می نماید. برخی از این قله ها بین کوهنوردان حرفه ای به قاتلان خاموش شهرت دارند. با ما همراه باشید تا با خطرناکترین قلل دنیا آشنا شوید.
قله اورست (Everest)
کوه اورست (Everest) به معنی سر آسمان و نام تبتی کومولانگما بلندترین کوه کره زمین است که ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل ۸۸۴۸ متر است. در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست (که در آن موقع با نام قله ۱۵ شناخته می شد) به مقدار ۸۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا انتخاب شد.
قله اورست توجه بسیاری از کوه نوردان در تمام رده ها را جلب نموده است. از کوه نوردان حرفه ای و مجرب گرفته تا کوه نوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوه نوردان حرفه ای هدایت شوند و صعودی کامل و پیروزیت آمیز را رقم بزنند. با وجودی که راستا استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم نیاز به تجهیزات و حربه های حرفه ای و سخت است (صعود به قله های هشت هزار متری دیگر از قبیل کی۲ و نانگا پربات بسیار سختتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل بیماری ارتفاع، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوه نوردی سال ۲۰۰۷، ۳۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفته است که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند.
قله آناپیورنا (Annapurna)
قله آناپیورنا (Annapurna) بر روی کوه های هیمالیا که از شرق به غرب و به طول ۵۵ کیلومتر از ماریساندی به کالی گانداکی گسترده شده است. این کوه با ارتفاع ۸۰۹۱ متر دهمین کوه بلند جهان و با توجه به میزان تلفات کوهنوردان صعود نماینده به این قله که حدود ۴۱ درصد است، مرگبارترین کوه جهان محسوب می شود.
نخستین بار در سال ۱۹۵۰ پس از آنکه هیئت اعزامی از کشور فرانسه از پیدا کردن راستای برای صعود به دولاگیری نااٌمید شد، به این کوه روی آورد. در این صعود که با حماسه و جانفشانی اعضای تیم همراه بود، کوهنوردان نامی فرانسه موریس هرزوک و لوئیس لاشنال پیروز به فتح قله و البته فتح نخستین کوه ۸۰۰۰ متری جهان شدند. آنها برای صعود قله بهای گذافی پرداختند که همانا سرمازدگی هر دو نفر و از دست دادن تمامی انگشتان دست و پای لاشنال بود. آن دو که در بازگشت از قله کاملا تحلیل رفته بودند، با یاری دوستان و هم تیمی های خود لیونل تری و گاستین ربوفا که هر دو از کوهنوردان برجسته عصر خود بودند، به شکلی حماسی به پائین منتقل شدند؛ و این در حالی بود که یکی از آنها بر اثر سقوط از ارتفاع، شب سختی را درون یک شکاف به سر برد. از این تیم در پاریس همچون گروهی قهرمان استقبال شد.
از هر سه نفر کوه نوردی که کوشش نموده است به قله این کوه برسد، یک نفر جان خود را از دست داده است. بدترین حادثه مربوط به این کوه به دو سال گذشته بر می شود؛ زمانی که ۴۳ نفر در اثر ریزش چندین بهمن پشت سر هم کشته شدند. تا به امروز تنها ۱۹۱ نفر پیروز شده اند به قله این کوه برسند و در راستا دست یابی به این رکورد، ۶۱ نفر جان خود را از دست داده اند.
قله نانگا پربات (Nanga Parbat)
نانگا پربات (Nanga Parbat)، رشته کوهی است که در پاکستان قرار گرفته است. ارتفاع آن ۸۱۲۶ متر از سطح دریا و نهمین قله بلند روی زمین است. صعود به آن از مشکل ترین صعودهای کوهستانی است و به خاطر کوهنوردهای زیادی که در جریان صعودهای آن کشته شده اند به کوهستان قاتل معروف است. هم اکنون نانگاپاربات با بیش از ۶۰ کشته پس از آناپیورنا دارای بیشترین کشته ها (به نسبت صعودها) در میان کوه های ۸۰۰۰ متر است.
اولین راستا مناسب این کوه در سال ۱۹۵۳ کشف شد. قبل از سال ۱۹۵۳ گروه های کوه نوردی از سراسر جهان ۳۱ بار کوشش نموده بودند به قله این کوه برسند اما هیچ گاه پیروز به این کار نشدند و بسیاری از افراد این تیم ها جان خود را از دست دادند. هرمن بول فردی بود که توانست این راستا را کشف کند؛ او نزدیک به ۴۰ ساعت به تنهایی از این کوه بالا رفت و رکورد اولین فتح بالای ۸ هزار متر به صورت تنهایی را به خود اختصاص داد.
قله شیشاپانگما (Shishapangma)
شیشاپانگما (Shishapangma) با ۸۰۱۳ متر ارتفاع به عنوان چهاردهمین کوه ۸۰۰۰ متری و تنها ۸۰۰۰ متری مستقل در تبت شناخته می شود که به طور کامل در داخل خاک کشور چین (در تبت مرکزی) قرار گرفته است. معنای شیشاپانگما در زبان تبتی به معنای قله ای بر فراز دشتهای پوشیده از چمن است. شیشاپانگما آخرین کوه ۸۰۰۰ متری صعود شده است؛ البته این امر به دلیل بسته بودن مرزهای تبت بر روی خارجی ها بود و صعود به آن توسط دیگران امکان پذیر نبود تا در نهایت در سال ۱۹۶۴ این کوه توسط کوهنوردانی از تبت و چین فتح شد. پس از اشغال تبت توسط چینی ها کوشش شد تا نام کوسنگ تسان فنگ بر روی کوه نهاده شود؛ اما این کوشش مغلوب شد و در نهایت همان نام تبتی شیشاپانگما رسمیت یافت. با اینکه این کوه یکی از آخرین قله هایی بود که توسط انسان فتح شد اما در میان ساده ترین راستاهای کوه نوردی شناخته می شود. با این وجود هرسال نزدیک به ۸ درصد از افرادی که سعی می نمایند به قله آن برسند جان خود را از دست می دهند.
قله کِی۲ (K2)
کِی۲ (K2) نام دومین قله بلند روی زمین (پس از اورست) است. این قله در منطقه قراقروم رشته کوه های هیمالیا بین مرز پاکستان و چین قرار گرفته است. این قله ۸۶۱۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و دارای فنی ترین راستا صعود در جهان است. تعداد کوهنوردانی که در راه رسیدن به قله کشته شده اند، یک چهارم تعداد کسانی است که صعود پیروز داشته اند.
بالا رفتن از این کوه به علت شرایط بد برف و یخ های سطحی آن بسیار سخت است و ریزش بهمن و سنگ از دلایل اصلی مرگ در آن شناخته می شود. تا کنون بیش از ۳۱ کوه نورد، هنگام پایین آمدن از این کوه جان خود را از دست داده اند.
منبع: الی گشت
