به گزارش آتی کاوان پارس، موزه ملی ورزش در سه طبقه به مساحت ۲۵۰۰ متر مربع که شامل فضای ورودی در طبقه همکف، دو طبقه برای نمایش اشیا و معرفی ادوار المپیک و پارالمپیک تابستانی و زمستانی و معرفی تاریخ ورزش ایران، آماده شده بود و کمیته ملی المپیک از مدت ها قبلتر از قهرمانان جهان و المپیک خواسته بود که مدال های شان را برای این موزه بیاورند، برخی آمدند تا جای مدال های شان هم امن باشد و برخی نیامدند تا ترس از دست دادن مدال ها را همیشه کنار خود حس کنند، مثل ابراهیم جوادی که چندی پیش دزد همه مدال هایش را به سرقت برد.
افتتاح موزه اتفاق خوبی برای ورزش بود، اما تنها نکته ای که از این مراسم جای سوال باقی گذاشت، مجسمه تعدادی از چهره های المپیکی بود که شباهت بسیار اندکی با چهره های واقعی قهرمانان داشت.
انتشار عکس هایی از این مجسمه ها، بحث زیادی در فضای مجازی و رسانه ها به وجود آورد. مجسمه های مومی زیبا و خیلی شبیه به بدن انسانی، اما بسیار کم شباهت به چهره جهان پهلوان تختی قهرمان المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، عبدالله موحد قهرمان المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی، رسول خادم قهرمان المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا، بهداد سلیمی قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن و کیانوش رستمی قهرمان المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو. البته اینطور که بعدا در توضیح این مجسمه های بی شباهت گفته شد، چند مجسمه دیگر به دلیل کاملا بی شباهت بودن به صورت قهرمانان، به انباری برده شده بود.
شبیه ترین مجسمه ای که در روز افتتاحیه موزه پیش روی میهمانان قرار گرفت، جهان پهلوان تختی بود و کم شباهت ترین فرد هم کیانوش رستمی که اگر با لباس وزنه برداری زیر وزنه، از قهرمانان سایر رشته ها متمایز نمی شد، کسی باور نمی کرد رستمی باشد.
مجسمه بهداد سلیمی هم ترکیبی از بهداد و سهراب مرادی بود. طبق توضیح مسئول روابط کمیته ملی المپیک این مجسمه ها در انباز سازمان زیباسازی شهرداری تهران بود که ابتدا قرار بود در پیاده راه بلوار کشاورز نصب شود و در معرض دید عموم قرار گیرد، اما این اتفاق رخ نداده بود و یک هفته پیش از افتتاح موزه این مجسمه ها در اختیار کمیته ملی المپیک قرار گرفت.
بابت هر مجسمه چیزی در حدود ۳۰-۴۰ میلیون تومان هزینه شده بود و بعد از آن واکنش ها قرار شد پیمانکار صورت ها را صلاح کند.
قبل تر از آن هم رونمایی از سردیس مرحوم جمشید مشایخی در روز سیزدهم اردیبهشت سال گذشته خبرساز شده بود. رونمایی از سردیسی که هیچ شباهتی به هنرمند فقید نداشت و بیشتر شبیه کمال الملک بود تا مشایخی. از این رو سردیس بار دیگر به کارگاه مجسمه سازی بازگردانده شد تا اصلاحات لازم روی آن صورت بگیرد و چهارم خرداد ماه سردیسی که شباهتش به جمشید مشایخی به تایید فرزندانش رسیده بود، بر سر خیابان ج. در منطقه یک تهران قرار گرفت.
گفته شد که این بار هر کسی این سردیس را می بیند، متوجه می شود که صاحب اثر، جمشید مشایخی است.
در روز های گذشته نیز به منظور ادای احترام به پرافتخارترین پارالمپین ایران، زنده یاد سیامند رحمان، از تندیسی عظیم از این پهلوان در ورودی زادگاهش -اشنویه- رونمایی شد. در پایه این تندیس توضیحاتی کوتاه از قهرمانی ها و مدال آوری های او درج شده است.
این مراسم توسط عبدالکریم حسین زاده، نماینده حوزه انتخابی شهر های اشنویه و نقده و با حضور خانواده سیامند، فرماندار و تعدادی از مقامات شورای شهر اشنویه برگزار گشت.
وب سایت کمیته بین المللی پارالمپیک نیز در گزارش به برگزاری مراسم رونمایی از تندیس زنده یاد سیامند رحمان پرداخت.
IPC این اقدام را ارزشمند دانست و از آن به عنوان ادای احترام به این پارالمپین پرافتخار یاد کرد و باز هم نکته جالب توجه، بسیار کم شباهت بودن این تندیس به چهره قهرمان سابق پارالمپیک بود.
انتشار عکس این تندیس در فضای مجازی و به رای گذاشتن صاحب این تندیس، بیشترین رای را از آن کیم جونگ اون رهبر کره شمالی کرد!
سیامند در روز ۱۱ اسفند بر اثر ایست قلبی و در ۳۲ سالگی در گذشت. او در بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو در دسته مثبت ۱۰۷ کیلوگرم مردان، از سد وزنه ۳۰۰ کیلوگرمی عبور کرد و ناباورانه ۳۱۰ کیلوگرم را هم بالای سر برد تا در صدر اخبار قرار بگیرد.
منبع: روزنامه پیروزی
منبع: فرارو
