به گزارش آتی کاوان پارس، دانشمندان موسسه فناوری جورجیا (Georgia Institute of Technology) در پژوهش اخیرشان یک تک سلولی که ممکن است سریع ترین مخلوق جهان باشد را مورد مطالعه قرار دادند.
به گزارش خبرنگاران و به نقل از فیز، دانشمندان موسسه فناوری جورجیا در پژوهش اخیرشان تک یاختگان(protozoan) را مورد مطالعه قرار دادند.
تک یاختگان یا پروتوزوئرها دسته بزرگی از یوکوریوت های تک یاخته ای هستند.
تک یاختگان گروهی بسیار متنوع هستند و از ریزاندامگان های(میکروارگانیسم های) تک یاخته ای با خصوصیات شبیه به گیاهان یا جانوران تشکیل گردیده اند.
تک یاختگان در سلسله جانوری پایین ترین جانوران می باشند و گروه های دیگر جانوران، پریاختگان یا متازوئرها هستند. از لحاظ ساختمان، یک پروتوزوئر با یک سلول از بدن جانور متازوئر قابل تطبیق است؛ ولی از نظر عمل و وظیفه یک ارگانیسم کامل است و دارای تعادل فیزیولوژیکی است و تمام اعمال ضروری زندگی یک جانور را انجام می دهد. بعضی از پروتوزوئرها از لحاظ ساختمان بسیار ساده و بعضی دیگر پیچیده و دارای اندام های سلولی(cell (organs یا Organelles هستند.
اکنون دانشمندان این موجود کوچک را مورد مطاله قرار داده اند و امیدوار هستند تا با مطالعه آن بتوانند راه چاره هایی برای ساخت ربات های کوچک بسیار هوشمند در آینده بیابند.
شاید هنگامی که به سریع ترین موجودات روی زمین فکر می کنید، هرگز تصویر تک یاختگان تک سلولی به ذهن شما خطور نکند.
براساس مطالعات سعد باملا(Saad Bhamla) پروفسور موسسه فناوری جورجیا، یک موجود میکروسکوپی به نام Spirostomum متعلق به آن فهرست تک سلولی ها است و این موجود میکروسکوپی یکی از تک یاختگان محسوب می گردد.
این موجود به طرز باور نکردنی با منقبض کردن بدن خود، به حرکت خود شتاب می بخشد. این موجود فوق العاده سریع که به شکل یک روبان مسطح چهار میلی متری است می تواند با سرعتی در حدود یک میلی ثانیه حرکت کند.
در حال حاضر دانشمندان به دنبال کشف چگونگی عملکرد سریع این موجود هستند. اگر دانشمندان موفق به حل این معما شوند نتیجه مطالعه می تواند منجر به پیشرفت های باورنکردنی در فناوری نانو گردد.
باملا گفت: من و دیگر محققان مطالعه نخست از دانش ریاضی و فیزیک استفاده نمودیم زیرا ما قصد داشتیم حد تابع شتاب در یک سلول زنده را محاسبه کنیم.
به منظور آنالیز دقیق حرکات این موجود، دانشمندان یک طرح رایانه ای را توسعه دادند. هدف دانشمندان این بود که دریابند چگونه یک تک سلولی می تواند چنین شتاب قابل توجهی داشته باشد و از چشمه های مولکولی برای تقویت فراوری قدرت خود استفاده کند.
اگر دانشمندان بتوانند این ویژگی ها را تقلید نمایند، می توانند در آیند ربات های کوچک با قابلیت های بالایی را طراحی نموده و توسعه دهند. آنها همچنین ممکن است بتوانند معضل تراکم انرژی را که در حال حاضر در پروژه های کوچک تر علم رباتیک وجود دارد را نیز حل نمایند.
منبع: خبرگزاری ایسنا
