به گزارش آتی کاوان پارس، یکی از فناوری‌هایی که در گوشی‌های موبایل رده بالای بازار گوشی یافت می‌شود، ان اف سی (NFC) است. یکی از کاربردهای NFC پرداخت‌های الکترونیک می‌باشد. با شناسایی دو تلفن هوشمند از طریق ان اف سی می‌توان انتقال عکس، هماهنگ نمودن هدست بلوتوث با موبایل و یا پرداخت الکترونیک را انجام داد. nfc مخفف Near field communication است.
ان اف سی (NFC)
ان اف سی (NFC) به معنای “ارتباط میدانی با بُرد کوتاه” می‌باشد؛ مجموعه‌ای از استانداردها برای تلفن های هوشمند یا هر دو دستگاه دیگری که قرار است از طریق نزدیک شدن (فاصله صفر تا پنج سانتی‌متر) با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند. این مجموعه استانداردها شبیه ۸۰۲٫۱۱b یا ۸۰۲٫۱۱n برای Wi-Fi است، یعنی پروتکل هایی را برای ارسال و دریافت اطلاعات تنظیم می‌نماید.
کاربردهای فناوری NFC
کاربردهای فناوری NFC شامل پرداخت های الکترونیک (مثلاً با استفاده از گوگل والت)، تبادل اطلاعات در فاصله های کوتاه (مثلاً لمس دو تلفن برای تبادل عکس) و ساده‌سازی راه‌اندازی وای-فای (Wi-Fi) و بلوتوث است. در عین حال، برقراری ارتباط میان یک دستگاه NFC و یک (چیپ NFC بدون منبع انرژی) که به آن tag گفته می‌شود نیز ممکن می‌باشد.
برای اینکه اسمارتفون شما بتواند با دستگاه‌های دارای NFC ارتباط برقرار نماید، بایستی از چیپ NFC برخوردار باشد. فناوری NFC بر اساس شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) ساخته شده که به یک گجت امکان می‌دهد تا به گجتی دیگر امواج رادیویی ارسال نموده و پس از شناسایی یکدیگر، عملیات مشخصی بین آنها انجام گردد.
دو دستاورد ان اف سی، مصرف انرژی بسیار کم و امنیت نسبی مناسب می‌باشد، اگر کسی بخواهد از طریق NFC به دستگاه شما رخنه نماید و یا در ارتباط NFC دستگاه شما با یک دستگاه دیگر اخلال به وجود بیاورد، بایستی بسیار به گجت شما نزدیک گردد که این کار بدون جلب‌توجه و مشکوک کردن شما، تقریباً ممکن نمی‌باشد.
فرق NFC و بلوتوث
از میان ارتباطات رادیویی موجود در اسمارتفون ها، NFC و بلوتوث بُرد کوتاه‌تری دارند. اولی در حد چند سانتی‌متر و دومی تا چند متر. فناوری NFC برای پرداخت های الکترونیکی بهتر بوده و بلوتوث برای انتقال فایل ها. فرکانس کاری NFC معادل ۱۳٫۵۶ مگاهرتز می‌باشد که نسبت به بلوتوث با فرکانس ۲٫۵ تا ۲٫۵ گیگاهرتز خیلی کمتر است.
به خاطر همین تفاوت فرکانس است که بلوتوث می‌تواند از انتقال‌های سریع در دامنه چند متر پشتیبانی نماید. اما NFC با بُرد کوتاهش نظر بسیاری از کمپانی‌ها از جمله گوگل، مایکروسافت، و شرکت‌های ارائه دهنده کارت‌های اعتباری را به سوی پرداخت با کیف پول الکترونیک جلب نموده است.
البته تکنولوژی NFC می‌تواند کاربردهای دیگری هم داشته باشد. به طور مثال شرکت های سونی و سامسونگ در حال کار بر روی تگ‌های NFC هستند که با نصب آنها در خانه، اتومبیل، محل کار، فروشگاه‌ها و بسیاری مکان‌های دیگر، می‌توان از NFC به عنوان ماشه‌ای برای برقراری ارتباط و انجام بعضی کارها یا دریافت یک سری اطلاعات استفاده نمود. کافی است تلفن همراه خود را به تگ نزدیک کنید، تا به طور خودکار ماشه چکیده گردد.
آنتن ان اف سی (NFC)
تا به اینجا می‌دانیم که NFC یک روش برای ارتباط بین وسایل، در فاصله کوتاه می‌باشد. اگر درباره آنتن ها اطلاعاتی داشته باشید می‌دانید که هر کدام با فرکانس عملیات خاصی عمل می‌کنند. در مورد NFC این فرکانس ۱۳٫۵۶ مگاهرتز است که فرکانس پایینی در مقایسه با فرکانس بلوتوث به شمار می‌رود.
طول موج این فرکانس ۲۲ متر است و این بدان معنا است که یک آنتن نیم موج مناسب برای دریافت و ارسال از طریق NFC باید ۱۱ متر طول داشته باشد. عین روز روشن است که آنتن‌های NFC تلفن‌های هوشمند نمی‌توانند این اندازه باشند. از طرفی اگر آنتنی نباشد، ارتباطی هم نیست و کیف پول دیجیتال هم معنا نخواهد داشت.
چالش بزرگ این است که بتوان در حجمی کوچکتر از ۵ درصد از طول موج، آنتن مناسبی جا داد و بر اساس تئوری آنتن‌ها می‌دانیم که از چنین آنتن کوچکی نمی‌توان انتظار ایجاد موجی را داشت. بنابراین آنتن‌های قدیمی در اینجا کارایی ندارند و در نتیجه آنتن‌های NFC اصلاً آنتن واقعی نیستند.
آنتن NFC در حقیقت یک القاگر (Inductor) می‌باشد. القاگرها می‌توانند به گونه‌ای ساخته شوند که با همدیگر کار کنند؛ یعنی با جفت شدن متقابل. بنابراین وقتی میدان مغناطیسی یک القاگر از نزدیکی دیگری عبور نماید، یک جریان القایی در دومی ایجاد می‌گردد. یعنی یک انتقال انرژی بدون تماس؛ دقیقاً همان چیزی که برای NFC مناسب است.
از این رو آنتن NFC در حقیقت نه یک آنتن بلکه یک القاگر بزرگ است و هر چه این القاگر بزرگتر ساخته شود، کیفیت ارتباط بهتر می‌گردد. البته بدین معنا نیست که فقط با یک چیپ اینکار امکان‌پذیر است، زیرا بُرد آن به زحمت از خودِ چیپ فراتر می‌رود. بنابراین در صورت لزوم می‌توان میدان آن را به طریقی (مثلاً با سیم‌پیچی به دُور آن) تقویت نمود، یک دریافت کننده NFC (مثلاً دستگاه پرداخت وجه در فروشگاه) از طریق القاگر خود که با فرکانس ۱۳٫۵۶ کار می‌کند، یک میدان مغناطیسی را به وجود می‌آورد. پس وقتی تلفن هوشمند خود را به دریافت کننده نزدیک کنید، باعث القا در آن و برقراری ارتباط می‌گردد.
ان اف سی (NFC) در موبایل ها
به نظر می‌رسد که در برخی از موارد، ان اف سی (NFC) در حقیقت فقط به عنوان چیپ شناسایی عمل می‌کند و تبادل داده های سنگین از طریق بلوتوث یا Wi-Fi انجام می‌گردد. مثلاً برای ارسال سریع عکس با گلکسی اس ۸ شما ابتدا باید NFC را فعال نمایید، بعد دو تلفن سامسونگ را که قابلیت S Beam دارند از ناحیه پشت (محل قرارگیری چیپ NFC) به هم بچسبانید تا همدیگر را شناسایی نمایند، و سپس با تأیید لمسیِ شما کار انتقال انجام می‌گردد؛ اما از آنجا که برای ارسال فایل از Wi-Fi Direct استفاده می‌شود، می‌توانید دو تلفن را از هم دور کنید و خیال‌تان راحت باشد که ارسال مختل نمی‌گردد.
اما در مواردی مثل پرداخت الکترونیک، از آنجایی که فقط حجم اندکی داده منتقل می‌شود، کار انتقال می‌تواند از طریق خود چیپ NFC انجام بگیرد.
