به گزارش مجله آتی کاوان پارس، در دوران احمدشاه، نوعی وسیله نقلیه عمومی میان تهران و برخی از شهرستان ها طی طریق می کرد که به آن ترن رونار یا قطار روباه می گفتند، چراکه به تعبیر خودشان این نوع خودرو جمعی سرعت و چابکی بالایی مثل روباه داشت. در کتاب تهران به روایت تاریخ دراین باره نوشته شده است: .. این وسیله عجیب و کم نظیر، چیزی بین قطار و اتوبوس بود و مانند قطار از ۲ قسمت تشکیل شده بود. قسمت موتوری آن که اختصاص به راننده و احیانا یاری راننده داشت، به طور مستقل با چهارچرخ در قسمت جلو قرار داشت و در پی آن واگن مخصوص مسافران بسته می شد که بر روی ۶ چرخ حرکت می کرد. این وسیله بیشتر مورد استفاده خارجیان مقیم ایران قرار می گرفت.
روزگاری مردم تهران، سوار برگاری و درشکه، راهی باغ های بیرون دروازه حضرت عبدالعظیم (ع) یعنی حوالی میدان شوش می شدند و به زیارت می رفتند و در دوران احمدشاه بود که مردم تجربه تازه ای از سفر جمعی پیدا کردند و به این مسئله پی بردند که می توان برای سفر و مسافرت به وسایلی به غیر از اسب و قاطر هم فکر کرد.
جعفر شهری در کتاب تاریخ ایران نوشته است که مظفرالدین شاه در سال ۱۲۷۹ دو رنو را از فرانسه و از راه آب و خشکی راهی ایران کرد، می گوید یکی از این اتومبیل ها هیچ گاه وارد ایران نشد چرا که در مسیرش و هنگام حمل و نقل دچار نواقصی شده و در راه ماند. خودروی دیگر نیز در واقعه ترور نافرجام محمدعلی شاه در دوشان تپه منفجر شده و از بین می رود؛ بنابراین بقایایی از این دو خودرو در موزه های کشور وجود ندارد و سندی از این دو خودرو در تاریخچه اتومبیل در ایران موجود نیست. پس از این دو، خودرویی که برای احمدشاه از اروپا خریداری شد به عنوان سومین اتومبیل وارد شده به ایران شناخته می گردد.
بعلاوه باید گفت که در دوران احمدشاه، نوعی وسیله نقلیه عمومی میان تهران و برخی از شهرستان ها طی طریق می کرد که به آن ترن رونار یا قطار روباه می گفتند، چراکه به تعبیر خودشان این نوع خودرو جمعی سرعت و چابکی بالایی مثل روباه داشت.
در کتاب تهران به روایت تاریخ دراین باره نوشته شده است: .. این وسیله عجیب و کم نظیر، چیزی بین قطار و اتوبوس بود و مانند قطار از ۲ قسمت تشکیل شده بود. قسمت موتوری آن که اختصاص به راننده و احیانا یاری راننده داشت، به طور مستقل با چهارچرخ در قسمت جلو قرار داشت و در پی آن واگن مخصوص مسافران بسته می شد که بر روی ۶ چرخ حرکت می کرد. این وسیله بیشتر مورد استفاده خارجیان مقیم ایران قرار می گرفت.
منبع: فرادید
