بیست‌وپنج سال پیش از برام استوکر، ایرلندی دیگری به نام جوزف شریدان لو فانو داستان بلندی می‌نویسد که الهام‌بخش دراکولا و دیگر آثار خون‌آشامی قرن بیستم می‌شود: کارمیلا.
در قلعه‌ای دورافتاده میان جنگلی در اشتایرمارک، زنی جوان که خود قربانی خون‌آشام است روایتی دلهره‌آور پیش روی خوانندگان می‌گذارد؛ او شبی در کودکی با موجودی وهم‌انگیز دیدار می‌کند و یاد و خاطره‌‌ی این زیبای خوفناک برای همیشه با او می‌ماند. موجودی با سیمای دخترانه و دلکش که خون‌آشام است.
