به گزارش آتی کاوان پارس، جا برای سوزن انداختن نیست، کادر درمان و همراهان بیماران، مدام این طرف و آن طرف می فرایند. ازدحام جمعیت به حدی است که نمی توان به راحتی از راهرو های بیمارستان عبور کرد، چراکه برای بستری کردن بیماران در راهروهای بیمارستان هم تخت نیست، بیماران زیادی را می توان روی این تخت ها دید که به کمک دستگاه اکسیژن نفس می کشند، صدای سرفه و خس خس سینه این بیماران فضای بیمارستان را پر کرده است، اینها گوشه ای از شرایط بیمارستان بوعلی زاهدان است، شهری که این روزها به دلیل طغیان کرونا در شرایط قرمز قرار گرفته است.
هرچند برخی مقامات استانی ادعا می کنند شرایط استان بحرانی نیست، اما آنچه در مراکز درمانی و آرامستان ها می گذرد، شرایط متفاوتی از استان را به تصویر می کشد. شرایطی که برای عبور از آن به توجه ویژه مدیران مرکز نشین نیاز است. سیستان و بلوچستان در معرض یک بحران انسانی قرار گرفته است. اتفاقی فراتر از یک هشدار.
آمد و شد افراد در بیمارستان بوعلی زاهدان کاملا کنترل شده است. هرشخصی اجازه تردد به بخش های عفونی را ندارد، مگر این که بیمار باشد یا همراه بیمار. دور تا دور محوطه به وسیله فنس های فلزی محصور شده است. گوشه ای از حیاط بیمارستان حدود ۱۰ مرد که لباس سیاه به تن دارند، کز کرده اند و هرازگاهی صدای ناله و گریه شان توجه همه را به خود جلب می کند. با رعایت کامل شیوه نامه های بهداشتی وارد سالن بیمارستان عفونی بوعلی زاهدان می شویم، شرایط ناگوار بیمارستان از همان ابتدای ورود به چشم می آید، جلوی در ورودی هم تخت های بیمارستانی تعبیه شده است. تخت هایی که روی همه آن ها بیمارانی خوابیده اند که نفس کشیدن برای شان سخت است.
ازدحام مراجعه کنندگان در وسط سالن سبب می شود تردد برای دقایقی قفل شود. پرستاران مشغول رسیدگی به یک بیمار بدحال هستند، بیماری که صدای خس خس سینه اش اطرافیان را به وحشت انداخته است. سالن را پشت سر می گذاریم و به راهرو و اتاق ها سرک می کشیم؛ با اتاق هایی پر از بیمار رو به رو می شویم، هرچند برخی اتاق تخت خالی دارند، اما تعداد بیمارانی که نفس کشیدن شان وابسته است به دستگاه های اکسیژن، قابل توجه است.
در جست وجوی تخت خالی
همراهان زیادی در راهروی بیمارستان دیده می شوند، این در حالی است که وزارت بهداشت بار ها اعلام کرده همراهان بیمار اجازه ورود به بخش بیماران مبتلا به کرونا را ندارند. یکی از این همراهان، مرد جوانی است به نام حسن، او به ما می گوید: یک هفته است که پدرم در این بیمارستان بستری شده و من به ناچار هر روز باید برای رسیدگی به وی به اینجا مراجعه کنم.
او اضافه می کند: شرایط بسیار سختی دارم، به دلیل این بیماری، دیگران از من فراری هستند. اما چاره ای جز تحمل نیست. حسن هم مانند بسکمک از بیماران دیگر برای یافتن تخت خالی و بستری کردن پدرش با مشکل رو به رو شده است، چون تعداد بیماران مبتلا به کرونا در شهرشان زیاد است.
او نام می کند: روز اول با سختی و تلاش بسیار، پیروز به گرفتن پذیرش و تخت خالی شدیم، البته اکنون در اورژانس بیمارستان بوعلی چند تخت خالی شده است. آن طور که او می گوید با مرگ بیماران یا ترخیص آنها، تخت خالی می شود و در اختیار دیگر بیماران قرار می گیرد.
در جست وجوی دارو
در بیمارستان بوعلی، پرستار و پزشکان زیادی را می توان دید که گان های آبی به تن دارند و شرایط بیماران را بررسی می کنند. اما تعداد بیماران خیلی بیشتر از آنهاست، بیمارانی که تعدادی از آن ها همچنان در راهروی بیمارستان نگهداری می شوند.
براهویی، جوان ۳۲ ساله ای است که در راهروی اورژانس بیمارستان بوعلی زاهدان روی یک تخت دراز کشیده است، او با دستگاه اکسیژن نفس می کشد و منتظر است تا کادر درمان او را به اتاقی منتقل کنند. از براهویی درباره دلیل بیمار شدنش می پرسیم، او به ما می گوید: من اعتقادی به ماسک نداشتم و بدون رعایت شیوه نامه های بهداشتی در شهر تردد می کردم، اما از سه روز پیش دچار تنگی نفس و سرفه شده ام و به همین دلیل به بیمارستان آمده ام.
وقتی از مرد جوان درباره مسائل موجود می پرسیم، به کمبود دارو و برخی تجهیزات اشاره می کند و می گوید: برای تهیه اکسیژن و برخی دارو ها همراهانم مجبور هستند تمام داروخانه های شهر را جسست وجو کنند تا داروی مورد نیاز را پیدا کنند.
این درحالی است که مسؤولان وزارت بهداشت و درمان بار ها اعلام کرده اند که فرستادن بیمار یا همراه بیمار برای تهیه دارو به خارج از بیمارستان، تخلف محسوب می شود.
بخش سرفه های خشک
اعضای کادر درمان بیمارستان بوعلی نهایت تلاش خود را به کار می گیرند تا بیماران مبتلا به کرونا را نجات دهند. تلاش آن ها در جای جای بیمارستان به چشم می آید. این درحالی است که برخی بیماران خیلی دیر به بیمارستان مراجعه می کنند و همین بی توجهی، سبب می شود شرایط شان ناگوارتر شود و بسکمک از آن ها در بخش های ویژه بیمارستان بستری شوند.
روی سکویی که در کنار بخش آی سی یوی مردان بیمارستان بوعلی قرار گرفته است، پرونده بیماران زیادی روی هم چیده شده است، سالن آی سی یو هم پر از بیماران مبتلا به کرونا است، بیمارانی که صدای خس خس سینه و سرفه های خشک شان فضا را پر کرده است. کمبود تخت آی سی یو یکی از مسائل جدی در سیستان و بلوچستان است، مسئله ای که زندگی بیماران را تهدید می کند.
هرچند برخی مسؤولان استانی ادعا می کنند استان با کمبود و مسئله ای روبرو نیست، اما برخی گروه های جهادی برای حل این مسائل فراخوان داده اند. طاهری، مسوول یکی از گروه های جهادی فعال در زاهدان است. او و همکارانش تلاش می کنند با تهیه برخی تجهیزات پزشکی کمک حال کادر درمان باشند. آن ها با انتشار فهرستی بلند از اقلام مورد نیاز بیمارستان ها در فضای مجازی، خیران را به خرید و تهیه اقلام بهداشتی تشویق می کند.
طاهری به ما می گوید: تلاش می کنیم کمبود های کادر درمان را بر طرف کنیم، به همین دلیل از شهروندان تقاضا داریم به ما برای تهیه تجهیزاتی مانند کپسول اکسیژن، ماسک، گان و محلول های ضدعفونی کمک کنند.
منبع: جام جم آنلاین
