به گزارش آتی کاوان پارس، یک زمین لرزه بزرگ فاش کرد که درون زمین نیز احتمالاً همانند سطح آن پر از پستی و بلندی است و کوه هایی در عمق ۶۶۰ کیلومتری زمین قرار دارند.
به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس دیلی، زمین لرزه ها و به ویژه بزرگترین آنها، ترس به دل ها می اندازد و موجب خرابی ها و دریافت جان های بسیاری می شوند. اما در این مورد، یک زلزله عظیم باعث کشف جدیدی درباره سیاره زمین شد.
بعضی از ژئوفیزیکدانان دانشگاه پرینستون با همکاری مؤسسه زمین سنجی و ژئوفیزیک سیدائو در چین اطلاعاتی را از زلزله ای به بزرگی ۸٫۲ ریشتر کشف کردند که دومین زمین لرزه بزرگی بود که تاکنون ثبت شده است.
این زمین لرزه کشور بولیوی را در سال ۱۹۹۴ لرزاند و اکنون موجب یافتن کوه ها و توپوگرافی دیگر در لایه ای از زمین در عمق ۶۶۰ کیلومتری شده است.
دانشمندانی که هسته زمین را مطالعه می نمایند این کار را با استفاده از قوی ترین امواجی که بر اثر این زمین لرزه به وجود آمده بود انجام دادند.
در حال حاضر لایه کشف شده به وسیله داده های این زلزله قدیمی توسط محققان به نام مرز ۶۶۰ کیلومتری نامگذاری شده است و بر اساس گفته آنها مرزی فوق العاده سخت است. به بیان دیگر توپوگرافی قوی تری نسبت به کوه های راکی یا آپالاچی دارد.
محققان همچنین معتقدند این کوه های زیرزمینی ممکن است بزرگ تر از هر کوه موجود در سطح زمین باشند. علاوه بر این محققان دریافتند که سختی آنها درست مانند سطح زمین یکسان نیست و دارای انواع ناخالصی و نواحی صاف هستند.
قبل از اینکه این کشف را به عنوان یک موضوع مضحک یا دانش بی فایده بدانید باید توجه داشته باشید که این کشف جدید تأثیرات مهمی برای درک چگونگی شکل گیری سیاره زمین دارد.
این لایه تازه کشف شده، گوشته پایینی را که حدود ۸۴ درصد از حجم زمین را تشکیل می دهد از گوشته بالایی جدا می نماید.
سالهاست که دانشمندان علوم زمین بر سر اهمیت این مرز مجادله نموده اند. بعضی تحقیقات بیان نموده اند که گوشته بالایی و پایینی از لحاظ شیمیایی متفاوت هستند در حالی که تحقیقات دیگر دریافته اند که این چنین نیست. این تفاوت قابل توجه است زیرا فرضیه اول این چنین فرض می نماید که لایه ها از لحاظ گرمایی یا فیزیکی مخلوط نشده اند در حالی که فرضیه دوم خلاف این را می گوید.
داده های مطالعه جدید نشان می دهد که هر دو این فرضیه ها ممکن است درست باشد. مناطق نرم ترِ مرز ۶۶۰ کیلومتری ممکن است حکایت از مخلوط شدن داشته باشند، در حالی که مناطق سخت و کوهستانی ممکن است اجازه مخلوط شدن را نداده باشند.
جسیکا ای روینگ، ژئوفیزیکدان پرینستون گفت: آنچه در خصوص این نتایج هیجان انگیز است این است که آنها اطلاعات جدیدی را برای درک تاریخچه صفحات زمین شناسی باستانی که در گوشته قرار دارند فراهم نموده اند.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا
