به گزارش آتی کاوان پارس، مرکز عظیم تجارت جهانی در قلب نیویورک که توسط معمار ژاپنی-آمریکایی، مینورو یامازاکی طراحی شده بود، حوادث زیادی را پشت سر گذاشت، به طوریکه در حملات یاد شده ساختمان شماره یک، دو و هفت فرو ریختند. اما حالا پس از گذشت چندین سال از وقوع حملات ۱۱ سپتامبر به این مرکز، در مکان تخریب آنها طرحی به یادماندنی از این دو برج را شاهد هستیم.
اگر علاقمند به سفر با بهترین تور آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.
تاریخچه ساخت
کار ساختمان مرکز تجارت جهانی در سال ۱۹۶۶ شروع شد. در سال ۱۹۷۷ ساختمان هر دو برج توسط راکفلرها به پایان رسید و این دو برج تا پیش از ساخت برج ویلیس در شیکاگو بلندترین ساختمان های جهان بودند.
این مرکز علاوه بر دفاتر متعدد، شامل یک هتل، مرکز اطلاعات، پارکینگ های چند طبقه با ۲ هزار صندلی پارک و یک میدان عظیم نیز بود. در قسمت زیرین این بنا ورودی تونل خط آهن به شهر نیوجرسی و همچنین ایستگاه های سه خط مترو واقع شده است.
در مجموع ۴۳۰ شرکت این بنا را اجاره نموده و در آن مستقر بودند. در داخل ساختمان همچنین مراکز اداری ضروری و حساس شهر نیویورک مانند ادارات بندرگاه دو شهر مجاور نیویورک و نیوجرسی نیز قرار داشت که علاوه بر این خیابان های روگذر پل، تونل های منتهی به منطقه منهتن و همچنین فرودگاه های اطراف را نیز کنترل می کردند.
۲۰ سپتامیر ۱۹۶۲ اداره بنادر خاطرنشان کرد مینورو یاماساکی به عنوان معمار ارشد و امری راث و پسران به عنوان معماران دستیار جهت طراحی نقشه برج های دوقلو مرکز تجارت جهانی انتخاب شده اند. طرح اولیه یاماساکی یک ساختمان ۸۰ طبقه بود اما به منظور پاسخگویی به احتیاج اداره بنادر به سه میلیون متر مربع فضای دفاتر اداری، به ۱۱۰ طبقه افزایش یافت.
در چهارم آوریل ۱۹۷۳ مجموعه هر دو برج و ساختمان میانی آنها افتتاح شد. در آن موقع گفته می شد، که برج های دوقلو طوری ساخته شده اند که حتی پس از برخورد یک بوئینگ ۷۰۷ نیز پابر جا می مانند. این نوع هواپیما که به موتور جت مجهز است، می تواند در هنگام پرواز به وزنی تقریباً بیش از ۱۵۰ هزار کیلوگرم برسد. در خصوص یکی از دو هواپیمایی که به برج ها اصابت نموده و به احتمال زیاد یک بوئینگ ۷۶۷ بود، وزن آن حداکثر به حدود ۱۸۶ هزار و ۸۸۰ کیلوگرم می رسید.
پیش تر در ۲۶ فوریه سال ۱۹۹۳ طی یک حمله تروریستی به مرکز تجارت جهانی ۶ نفر کشته و بیش از ۱۰۰۰ نفر زخمی شده بودند. در این مورد یک کامیون کوچک حامل حدود ۵۰۰ کیلوگرم مواد منفجره، در گاراژ زیرزمینی ساختمان جای گرفته و محموله آن منفجر شده بود. این انفجار، گودالی به قطر ۳۰ متر ایجاد و ۳ طبقه را در زیر ساختمان تخریب کرد. خطوط مترو و راه آهنی که از زیر این برج عبور می کردند نیز آسیب دیدند. ساختمانی که در آن معمولا حدود ۵۰ هزار نفر کار می کردند و در روزهای کار حدود ۸۰ هزار نفر دیگر نیز برای کارهای تجاری و خصوصی در آن حضور می یافتند، پایان پس از ساعت ها تخلیه شد. جریان برق درست پس از برخورد هواپیما قطع شد و به این خاطر افراد داخل ساختمان مجبور بودند برای نجات خود از دود و آتش از پله های اضطراری به بیرون از ساختمان بپرند.
مشکل اصلی در یک ساختمان با چنین ارتفاعی آسانسور بود. این مشکل با راه حل تازه ای به نام لابی آسمان برطرف شد. لابی آسمان در حقیقت یک آسانسور بسیار عظیم بود که با سرعت زیاد مردم را به یکی از طبقات بالای برج می رسانید و ادامه جهت به سایر طبقات به وسیله آسانسورهای عادی صورت می گرفت. این سیستم با بالا بردن بازده آسانسور ها، منجر به کاهش تعداد آنها شده و فضای مفید طبقات را از ۶۲ درصد به ۷۵ درصد افزایش می داد. مرکز تجارت جهانی در مجموع ۹۵ آسانسور عظیم و کوچک داشت.
منطقه صفر
در حادثه یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ که بنا بر شواهد فراوان دولت آمریکا طراح آن بود، در حالی که هر دو برج مقاومت بسیار بالایی داشتند ظاهرا بر اثر اصابت هواپیما فرو ریختند و از آن پس محل حادثه، منطقه صفر نامیده می گردد.
اما پس از این حادثه مرکز تجارت جهانی یک نامی است که بر ساختمان اصلی مجموعه جدید مرکز تجارت جهانی در نیویورک گذاشته اند. هزینه ساخت این آسمان خراش ۱۰۴ طبقه بالغ بر ۳/۸ میلیارد دلار بوده و ساخت آن نیز ۸ سال به طول انجامیده است.
این آسمان خراش در حال حاضر بلندترین برج در نیویورک و ششمین برج بلند جهان است.
منبع: کجارو
