به گزارش آتی کاوان پارس، مردان بلوچی لباس ها و پاپوش های خاصی دارند که استفاده از برخی از آنها هنوز در بین شان رایج است.
لباس محلی سیستان وبلوچستان با پشتوانه عظیم تاریخی یکی از نمادهای اصلی پوشش اصیل ایرانی است.
لباس بلوچی مردانه به رنگ سفید پرچین است و شلواری گشاد به همراه پیراهنی بلند دارد. مردان در بلوچستان سعی می کنند تا برای داشتن پوشش کاملی از لباس بلوچی به همراه این نوع لباس لنگ یا دستار بلندی را به دور سر خود بپیچانند.
پوشش مردان بلوچ از چند بخش تشکیل شده است: پاک (عمامه)، کلاه سوپی(عرق چین)، پاجامک(شلوار گشاد)، سرین بند (کمربندی برای شلوار) و کوش (کفش چرمی).
سرپوش مردان به شکل قایق است که از پوست بره دوخته می شود و مخصوص افراد مرفه و دامادهاست. نوع دیگر سرپوش، کلاه نخی است که از پارچه نخی دوخته می شود و روی آن را برای زیبایی با نقوش گوناگون سوزن دوزی می کنند.
تن پوش مردان به شکل لنگ از پارچه مستطیل شکلی تشکیل شده که آن را بر روی دوش می اندازند. گاهی آن را مانند عمامه به سر می بندند.
قوم بلوچ شلوار مردانه را پاجامک می نامند. افراد مرفه آن را بسیار گشاد می دوختند به گونه ای که گاهی برای دوخت به ۳۵ متر پارچه نیاز بود.
پیراهن مردانه، کرته یا چارتکه نامیده می شود که آستین آن معمولا مچ دارد. قد پیراهن در گذشته تا سر زانو بود، اما بلندی آن اکنون به ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر زیر زانو می رسد. پیراهن را مردان از دو سالگی به تن می کنند و بچه ها آن را بدون شلوار می پوشند.
کفش های بلوچ ها نیز به این شرح است:
کتوک نام یکی از پاپوش های مردان است که کف آن از چوب تشکیل شده و بندهایی از جنس پشم دارد.
نوک کفش ها به طرف بالا برگشته است و اهالی عقیده دارند که این کفش ها راه رفتن آن ها را راحت تر می کند.
منبع: همشهری آنلاین
